Hilos de teatroLa puesta en escena del Palacio de los Soviets de Le Corbusier, 1931.

  1. González Cubero, Josefina
Revista:
Proyecto, Progreso, Arquitectura

ISSN: 2173-1616 2171-6897

Año de publicación: 2012

Título del ejemplar: Arquitectura entre concursos

Número: 7

Páginas: 68-89

Tipo: Artículo

DOI: 10.12795/PPA.2012.I7.05 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openAcceso abierto editor

Otras publicaciones en: Proyecto, Progreso, Arquitectura

Resumen

El proyecto para el concurso del Palacio de los Soviets en Moscú (1931) de Le Corbusier plantea otra posible y más fragmentaria clave de interpretación que, aunque en principio sea más marginal, merece ser mencionada: la relación con el teatro, con la renovación de la escena europea y con la experimentación soviética, porque Le Corbusier es consciente de que la arquitectura no consiste sólo en la cualidad del edificio, es también una puesta en escena, una dramaturgia. Escenógrafos como Appia, con la luz, o directores de escena como Max Reinhardt, con el espectáculo de masas, y Vsevelod Meyerhold, con el teatro japonés del Kabuki, van penetrando en el sentir de un Le Corbusier que deja la impronta teatral en la puesta en escena de la megaestructura moscovita.

Referencias bibliográficas

  • AA. VV.: Frederick Kiesler, Artiste–architecte. Paris: Centre Georges Pompidou, 1996.
  • Allen Brooks, H. (Ed.): The Le Corbusier archive. Vol. 9. New York–Paris: Garland Publishing–Fondation Le Corbusier, 1982–1984.
  • Allen Brooks, H.: Le Corbusier 1887–1965 (1987). Milano: Electa, 1993.
  • Capitel, Antón: La arquitectura compuesta por partes. Barcelona: Gustavo Gili, 2009.
  • Cohen, Jean–Louis: Le Corbusier et la mystique de l’URSS. Théories et projets pour Moscou, 1928–1936. Bruxelles–Liège: Pierre Mardaga, 1987.
  • Colquhoun, Alan: Modernidad y tradición clásica (1989). Madrid: Júcar, 1991.
  • Cooke, Catherine; Kazus, Igor: Soviet architectural competitions: 1920s–1930s. London: Phaidon, 1992.
  • Dabrowski, Magdalena y otros: Liubov Popova 1889–1924. Madrid–Munich: Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía–Prestel Verlag, 1991.
  • de Jong, Cees; Mattie, Erik: Architectural competitions 1, 1792–1949. Köln: Taschen, 1994.
  • de Simone, Rosario: Ch. E. Jeanneret–Le Corbusier Viaggio in Germania 1910–1911. Roma: Offizina Edizioni, 1989.
  • Frampton, Kenneth: Le Corbusier (1997). Madrid: Akal, 2000.
  • Gresleri, Giuliano; Zannier, Italo: Viaggio in Oriente. Gli inediti di Charles–Edouard Jeanneret. Fottografo e scrittore. Venezia–Paris: Marsilio–FLC, 1984.
  • Haan, Hilde; Haagsma, Ids: Architects in competition: international architectural competitions of the last 200 years. London: Thames and Hudson, 1988.
  • Hartnoll, Phyllis: A Concise History of the Theatre (1968). London: Thames and Hudson, 1980.
  • Hoisington, Sona Stephan: “‘Ever Higher’: The Evolution of the Project for the Palace of Soviets”. Slavic Review. Spring 2003, Vol. 62, Nº 1. pp. 41–68.
  • Lavrentiev, Alexander: Varvara Stepanova. A constructivista life. London: Thames and Hudson, 1988.
  • Le Corbusier: Choix de lettres. Basel–Boston–Berlin: Birkhäuser–Éditions d’Architecture, 2002.
  • Le Corbusier: Correspondance. Lettres à sa famille. Tome I: 1900–1925. Paris: Infolio, 2011Étude sur le mouvement d’art décoratif en Allemagne. La Chaux–de–Fonds: Fondation Le Corbusier, 1912.
  • Le Corbusier: L’Art decoratif d’aujourd’hui (1925). Paris: Flammarion, 1996.
  • Le Corbusier: Les voyages d’Allemagne. Carnets. Paris–Milano: Electa–FLC, English Edition, 1994–2002.
  • Le Corbusier: Lettres à Charles L’Eplattenier. Paris: Éditions du Linteau, 2007.
  • Le Corbusier: Hacia una arquitectura (Vers une architecture, 1923). Barcelona: Poseidón, 1978.
  • Le Corbusier: Le Corbusier et Pierre Jeanneret. OEuvre complète 1929–34 (1934). Zurich: Les Éditions d’Architecture, 1995.
  • Le Corbusier: Le Corbusier et son atelier rue de Sèvres 35. OEuvre complète 1957–1965 (1965). Zurich: Les Éditions d’Architecture, 1995.
  • Le Corbusier: Le théâtre spontané (1948). En Villiers, André (Pres. por): Architecture et dramaturgie. Paris: Flammarion, 1950.
  • Lucan, Jacques (Ed.): Le Corbusier, une encyclopédie. Paris: Centre Georges Pompidou, 1987.
  • Lucan, Jacques: Composition, non–composition. Architecture et théories, XIXe–XXe siècles. Vol. 1. Lausanne: Presses polytechniques et universitaires romandes (PPUR), 2009.
  • Meyerhold, Vsevolod: Textos teóricos. Volumen 1 y 2. Madrid: Alberto Corazón, 1972.
  • Niessen, Carl: Max Reinhardt und seine Bühnenbildner. Köln: Greven& Bechtold, 1958.
  • Pauly, Danièle: Théâtre années 20. La rénovation scénique en France. Paris: Norma, 1995.
  • Pehnt, Wolfgang: La arquitectura expresionista. Barcelona: Gustavo Gili, 1975.
  • Polieri, Jacques: 50 ans de recherches dans le spectacle. Paris: Biro, 2006.
  • Posener, Julius (A cargo de): Hans Poelzig. Scritti e opere (1970). Milano: Franco Angeli Editore, 1978.
  • Posener, Julius: Hans Poelzig. Sein leben, sein werk. Braunschweig–Wiesbaden: Vieweg, 1994.
  • Quesada, Fernando: La caja mágica. Cuerpo y escena. Barcelona: Fundación Caja de Arquitectos, 2005.
  • Rodtchenko, Alexandre: Écrits complets sur l’art, l’architecture et la révolution. Paris: Philippe Sers, 1988.
  • Samonà, Alberto (A cargo de): Il Palazzo dei Soviet, 1931–1933. Roma: Officina, 1976.
  • Schirren, Mattias (Ed.): Hans Poelzig, Die Pläne und Zeichnungen aus dem ehemaligen Verkehrs– und Baumuseum in Berlin. Berlin: Ernst et Sohn, 1989.
  • Styan, L. J.: Max Reinhardt. Cambridge–London–New York– New Rochelle– Melbourne–Sydney: Cambridge University Press, 1982.
  • Trevisan, Alexandra; González Cubero, Josefina; Vieira de Almeida, Pedro (Ed.): Ler Le Corbusier. Porto: CEAA, 2012 (2009).
  • Usandizaga Calparsoro, Miguel. La escena tragicómica. Director: Helio Piñón. Tesis Doctoral. Universitat Politècnica de Catalunya, Departament de Composició Arquitectònic, 03–03–1987.
  • Von Moos, Stanislaus: Le Corbusier (1968). Barcelona: Lumen, 1994.